De Dag van de Doden

El Día de Muertos is een van de belangrijkste feestdagen in Mexico. Deze viering, die plaatsvindt op 1 en 2 november, is een traditie met pre-Spaanse wortels en is door de UNESCO uitgeroepen tot Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid.

In dit artikel zullen we ingaan op de oorsprong van dit feest, de betekenis ervan en hoe het wordt gevierd, evenals de impact die het wereldwijd heeft gehad dankzij de Disney-Pixar film, COCO.

Om te beginnen, zeggen we día de muertos of día de los muertos? We moeten opmerken dat beide vormen veel worden gebruikt, maar de meest gangbare en correcte vorm is “Día de Muertos”.

De oorsprong van de Dag van de Doden gaat terug naar de prehispanic cultures of Mesoamerica, zoals de Azteken, Maya’s, Purepechas en Totonacas. Deze culturen geloofden dat de dood niet het einde van het leven was, maar slechts een overgang naar een andere dimensie. Voor hen was de Dag van de Doden een gelegenheid om eer te bewijzen en te herinneren aan dierbaren die waren overleden en hun leven te vieren in plaats van hun dood te betreuren.

In de prehispanic periode vond de viering plaats in de negende maand van de Mexicaanse kalender (augustus) en duurde een hele maand. Na de komst van de Spanjaarden werd de datum verplaatst om samen te vallen met de katholieke feestdagen van Allerheiligen en Allerzielen (1 en 2 november).

De Dag van de Doden is een feest dat vol zit met symboliek en betekenis. Tijdens de viering wordt geloofd dat de zielen van overleden dierbaren terugkeren naar de wereld van de levenden om hun familie te bezoeken. Daarom worden er tijdens de Dag van de Doden altaren in huizen en op begraafplaatsen gemaakt, waar offers worden geplaatst om de doden te verwelkomen.

De offers omvatten vaak elementen zoals pan de muerto, een zoet brood in de vorm van een schedel en gekruiste botten; de bloemen van cempasúchil, gele bloemen die worden geloofd om de doden naar hun offers te leiden; kaarsen en lantaarns die het licht vertegenwoordigen dat het pad van de doden verlicht; en foto’s en persoonlijke voorwerpen van de overledenen.

Tijdens de viering van de Dag van de Doden vinden er verschillende activiteiten plaats in heel Mexico. Een van de meest populaire is de parade van catrinas, een processie van mensen verkleed als elegant geklede en kleurrijke schedels. Deze parade vindt plaats in Mexico-Stad en andere steden in het land.

Een andere populaire activiteit tijdens de viering van de Dag van de Doden is het bezoek aan begraafplaatsen. Families gaan naar de graven van hun dierbaren om ze schoon te maken en te versieren met bloemen en kaarsen. Op sommige plaatsen worden theatrale voorstellingen en live muziek gehouden op begraafplaatsen.

In sommige regio’s van Mexico wordt de Dag van de Doden op een zeer bijzondere manier gevierd. In Oaxaca bijvoorbeeld worden graven versierd met kransen van bloemen en kaarsen, en er is een nachtelijke parade waarin papieren lantaarns worden aangestoken. In Michoacán maken de bewoners dodenaltaren met persoonlijke voorwerpen, voedsel en favoriete drankjes van de overledenen. De viering van de Dag van de Doden in Mexico heeft grenzen overschreden en wordt tegenwoordig beschouwd als een van de meest emblematische en representatieve feesten van de Mexicaanse cultuur.

In 2017 werd de film “Coco” van Disney Pixar wereldwijd een fenomeen, waarbij het publiek een blik kreeg op de Dag van de Doden in Mexico. De film volgt het verhaal van een jongen genaamd Miguel, die muzikant wil worden ondanks het verbod van zijn familie vanwege een oude vloek. Tijdens het verhaal ontdekt Miguel het belang van de Dag van de Doden en hoe deze traditie helpt om de herinnering aan dierbaren die al zijn overleden, levend te houden.

“Coco” werd zeer goed ontvangen door het publiek en de critici, met een opbrengst van meer dan 800 miljoen dollar wereldwijd en het winnen van twee Oscars in de categorieën Beste Animatiefilm en Beste Originele Lied voor “Remember Me”. De film hielp de rijke cultuur en tradities van Mexico aan de wereld te tonen en de viering van de Dag van de Doden te verspreiden als een feest dat het waard is om te leren kennen en van te genieten.